۲۶۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۴۸

بلبلان را همه شب خواب نیاید زان بیم
که مبادا که برد برگ گلی باد نسیم

شب مهتاب و گل و بلبل سرمست به هم
مجلس آن نیست که در خواب رود چشم ندیم

باد را گر خبر از غیرت بلبل بودی
هیچ وقتی به گلستان نگذشتی از بیم

آتش عشق نگر در همه چیزی ورنی
مرغ را نغمه عشاق که کردی تعلیم

آدمی را که ازین حال خبر بیشتر است
طالب صحبت بار است نه جنات نعیم

با چنین روی که را میل بود سوی بهشت
بی تو آسایش فردوس عذابی ست الیم

عشق میورزم و گو خصم ملامت می کن
نه من آورده ام این شیوه که رسمی ست قدیم

کر نمایم به ملامتگر خود صورت دوست
دهد انصاف و کند مسأله با ما تسلیم

گر چو روی تو بدی ماه نکردی هرگز
به سرانگشت نبی صورت مه را به دو نیم

هر که در بند سر زلف چو زنجیر تو شد
ظاهر آن است که کمتر شنود پند حکیم

همچو بادی دگران بر درت آیند و روند
بر سر کوی تو چون خاک همام است مقیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.