۱۳۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۸

مستان، شب غم رفت و سحرگاه فتوح است
پیمانه بیارید که هنگام صبوح است

پیمانه مگو، چشمه ی جان پرور خضر است
در بحر پُر آشوب جهان کشتی نوح است

ما مفتی عشقیم بکش باده، حلال است
ما ناصح اوییم، اگر توبه نصوح است

افسرده دلان های، دماغی برسانید
تا بلبله هم نغمه مرغان صبوح است

از کلک حزین زمزمه ی عشق بیاموز
مطرب بزن این پرده که رامشگر روح است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.