هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، به ستایش معشوق و توصیف حالات عاشقانه و شیدایی می‌پردازد. شاعر از عشق به معشوق به عنوان نیرویی متحول کننده یاد می‌کند که می‌تواند جهنم را به گلستان تبدیل کند. مضامین اصلی شعر شامل عشق، شیدایی، فداکاری و تحول روحانی است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عرفانی و عاشقانه پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارند.

شمارهٔ ۳۱۴

خوش آن عاشق که شیدای تو باشد
بیابان گرد سودای تو باشد

سواد سومنات اعظم دل
خراب چشم شهلای تو باشد

من این دستی که افشاندم به کونین
به دامان تمنای تو باشد

گریبانگیر زهد پارسایان
نگاه باده پیمای تو باشد

ندارد ناله در چیزی که تأثیر
دل چون سنگ خارای تو باشد

شود دوزخ، گلستان خلیلم
اگر در دل تمنای تو باشد

گذارد هر که پا بر جسم خاکی
به طور عشق، موسای تو باشد

نشیند کی، دلی در سینه ای تنگ؟
که تنها گرد صحرای تو باشد

شفابخش دل ما دردمندان
لب لعل مسیحای تو باشد

کمندانداز گردنهای شیران
سر زلف چلیپای تو باشد

شکست کفر و کین، خونریز اسلام
ز مژگان صف آرای تو باشد

سرا پا دیده شد، آیینهٔ دل
که حیران سرا پای تو باشد

حزین ، ارام بخش تلخ کامان
نی کلک شکرخای تو باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.