هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به موضوعات عشق، محبت، وفاداری، و نادانی دیگران در درک این احساسات می‌پردازد. شاعر از ناتوانی کوته‌نظران در درک عمق عشق و محبت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها دل‌باختگان می‌توانند حقیقت این احساسات را درک کنند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۴۷

کوته نظران زلف سیه کار ندانند
این مرده دلان فیض شب تار ندانند

جانسوز دیاریست محبت، که طبیبان
رسم است که حال دل بیمار ندانند

ما باخته دینان، ادب کفر ندانیم
نو برهمنان بستن زنار ندانند

مغروری حسن است که در جلوه گه او
جانبازی یاران وفادار ندانند

بی پرده تماشایی آن حسن لطیفند
بالغ نظران، پرده پندار ندانند

دارند حریفان هوس خاطر شادی
دل باختگان غیر غم یار ندانند

دستان زن دیرینه ی گلزار، حزین است
این نوسخنان شیوهٔ گفتار ندانند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.