هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که از مضامینی مانند عشق، مستی، رندی، و جلوه‌گری زیبایی استفاده می‌کند. شاعر از اصطلاحاتی مانند پروانه، آتش عشق، باده، و محتسب برای بیان احساسات خود بهره برده است. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم صوفیانه مانند وفا، حریم، و جلوه‌گری جانانه نیز در آن دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌هایی به مستی و رندی دارد که برای گروه سنی پایین‌تر مناسب نیست.

شمارهٔ ۳۷۳

گر به شوخی شرری در پر پروانه زدند
آتش عشق مرا در دل دیوانه زدند

وقت مستان تو خوش باد که در دیر مغان
باده با محتسب شهر، حریفانه زدند

جگر خویش فشردند و به ساغر کردند
لاله سان، سوختگان تو چو پیمانه زدند

دل ارباب وفا بر سر هم ریخته است
در حریمی که سر زلف تو را شانه زدند

واعظ افسانه چه حاصل که صبوحی زدگان
در توفیق به یک نعرهٔ مستانه زدند

حسن در جلوه گری جان جهانی را سوخت
آتش از پرتو این شمع، به کاشانه زدند

آتشین چهره بتان را، نبود پروایی
صد دهن خنده، به جانبازی پروانه زدند

عاشقان را نبود از شجر طور کمی
شعله در جان و دل از جلوهٔ جانانه زدند

شوخ چشمان دل فارغ نگذارند حزین
ز آشنا عشوه نگاهی، ره بیگانه زدند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.