هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار می‌پردازد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند گل‌ها، ابر، رعد و برق، و پرندگان، شاعر حس نشاط و زندگی را در بهار به تصویر می‌کشد. همچنین، اشاره‌هایی به اساطیر و شخصیت‌های تاریخی مانند فریدون، جم، و سلیمان دارد که بر غنای فرهنگی متن می‌افزاید.
رده سنی: 14+ این متن دارای مفاهیم شاعرانه و ارجاعات تاریخی و اساطیری است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و ترکیبات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.

شمارهٔ ۴۲۴

به کف شاخ ز گل جام رسید
شاهد باغ، می آشام رسید

خاک را خلعت خضرا دادند
غنچه را حلهٔ گلفام رسید

ابر با چتر فریدون آمد
لاله را از کف جم، جام رسید

رعد هم کوس ز کاووس گرفت
برق با خنجر بهرام رسید

کج نهاد افسر داراب سخن
زلف سنبل به سرانجام رسید

موکب گل به صد آیین آمد
سرو هم با علم سام رسید

موج را درع نریمان دادند
سیل با دبدبهٔ عام رسید

ارغوان آتش زردشت افروخت
شحنهٔ بوالهوس خام رسید

باغبان تخت سلیمان آراست
خسرو گل به صد اکرام رسید

قسمت فیض بهاران می کرد
یک شکر خواب به بادام رسید

زهدا را خشکی اعصاب فشرد
توبه را علت سرسام رسید

نوبت بلبل رامشگر شد
دل بی تاب به آرام رسید

به دل شاد کشیدیم حزین
هر چه از ساقی ایّام رسید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.