هوش مصنوعی:
این شعر از حزین لاهیجی، شاعر ایرانی، بیانگر درد و رنج عاشقانه و ناامیدی است. شاعر از دل شکسته، ناله‌های جانسوز، و درماندگی در برابر تقدیر سخن می‌گوید. او از می و مستی به عنوان وسیله‌ای برای فراموشی دردها استفاده می‌کند و در عین حال، به مبارزه با فلک و سرنوشت می‌پردازد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی موجود در شعر، همراه با استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده، برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، اشاره به مصرف می و مستی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۵۳۴
ای دل، به ناله از جگر خاره خون برآر
با می، دمار از خرد ذوفنون برآر
شیرین به کام خسرو و ناکام کوهکن
ای رشک، تیغی از کمر بیستون برآر
از نیشتر علاج رگ جان خویش کن
ز الماس، کام خاطر داغ درون برآر
در پای خم نشین و می لعل نوش کن
دست ستیزه با فلک نیلگون برآر
مپسند زیر دست فلک خویش را حزین
از آستین خرقه می لاله گون برآر
با می، دمار از خرد ذوفنون برآر
شیرین به کام خسرو و ناکام کوهکن
ای رشک، تیغی از کمر بیستون برآر
از نیشتر علاج رگ جان خویش کن
ز الماس، کام خاطر داغ درون برآر
در پای خم نشین و می لعل نوش کن
دست ستیزه با فلک نیلگون برآر
مپسند زیر دست فلک خویش را حزین
از آستین خرقه می لاله گون برآر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
