هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از حزین لاهیجی، بیانگر حالات پریشان و آشفته‌ی عاشق در فراق معشوق است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند طرّه‌ی پریشان، نخل وفا، و سرو سهی، احساسات عمیق خود را نسبت به معشوق و تأثیر جدایی بر روح و روانش توصیف می‌کند. او از درد فراق، بی‌قراری، و پریشانی خاطر می‌گوید و در عین حال، به امید وصال و آرامش دل اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه‌ی عمیق و احساسات پیچیده‌ی انسانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.

شمارهٔ ۷۳۹

تا دیده ام آن طرّهٔ طرّار، پریشان
خاطر شده آشفته و گفتار پریشان

دامن مکش ای نخل وفا از کف عاشق
گل را نکند همرهی خار پریشان

دور از قدت ای سرو سهی، خاطر جمعم
چون طرّهٔ بید است به گلزار پریشان

خوش صحبت خاصی ست میان دل و زلفت
بیمار پریشان و پرستار پریشان

جمع آمده امروز می و مطرب و ساقی
یا رب نشود ابر هوادار پریشان

دی بود مرا چون گره غنچه دلی تنگ
امروز پریشانم و بسیار پریشان

رفتیّ و دلم رفت، برو گرد تو گردم
کرده ست مرا آن قد و رفتار پریشان

جمع است به لطفت همه سامان محبّت
داریم همین خاطر افگار پریشان

در کوی تو افتاده حزین مست محبّت
سر در رهت آشفته و دستار پریشان
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.