هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف عشق و محبت پرداخته و از زیبایی‌های معشوق و تأثیر آن بر جهان سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند باده، سرو، و آیینه، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا، درک آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌سازد.

شمارهٔ ۸۰۳

عشق تو بانگ زد به زمین و زمان همه
جستیم از این خروش ز خوب گران همه

از قول کن به ساغر دل باده ریختی
ای عالم از شراب لبت کامران همه

آیینه دار مهر تو، هر جا که ذره ایست
ای پرتو رخ تو به عالم عیان همه

در پیش سرو ناز تو، نازک نهالها
بستند دامن از دل و جان بر میان همه

در آرزوی جلوهٔ سرو بلند تو
پر می زند تَذَرو دل قدسیان همه

کثرت حجاب دیدهٔ عارف نمی شود
دارند بوی یوسف ما کاروان همه

بشنو چه خوش سرود حزین ، اوحدی ما
ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.