هوش مصنوعی: این شعر از حزین لاهیجی، شاعر ایرانی، سرشار از مضامین عاشقانه، عرفانی و فلسفی است. شاعر از عشق، جدایی، رنج، و بی‌عدالتی می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند شمع، شهدا، و تیغ، احساسات خود را بیان می‌کند. همچنین، نگاهی انتقادی به اجتماع و رفتارهای نادرست دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است. همچنین، برخی از تصاویر و مضامین مانند 'خون' و 'تیغ' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۸۰۹

خوش تلخ عتاب آمده ای حرف به جا چه؟
نوشین لبت اغیار مکیدند به ما چه؟

منت چه گذاری تو به ما پیش حریفان؟
شمع دگرانی، به مزار شهدا چه؟

خونم به تو ثابت شده حاشا چه نمایی؟
چشم تو نزد تیغ گرفتم، مژه ها چه؟

ازشکوه و شکرم به میان فتنه گری چیست؟
من دانم و دلدار، رقیبان به شما چه؟

زان شبرو طرارگرفتم خبر دل
پیچید به خود زلفش و می گفت کجا؟ چه؟

من بر سر راه خودم از ناله سرایی
گر قافله را راه شود گم به درا چه؟

از عزت ناقص نرسد نقص به کامل
بت گر بپرستید جهانی به خدا چه؟

در خانهٔ همسایه چه ماتم چه عروسی
گر مات شود شه، شده باشد، به گدا چه؟

از ساقی و می ای دل افسرده چه نالی؟
کار اجل است این، به طبیب و به دوا چه؟

طرف از رقم خویش نبندند قلمها
از نافهٔ مشکین به غزالان ختا چه؟

آسوده حزین است که رهزن سر یغما
با قافله دارد، به من بی سر و پا چه؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.