هوش مصنوعی:
این متن به از دست رفتن عارفان و پیشوایان معنوی اشاره دارد و تأکید می‌کند که با رفتن آن‌ها، نور ایمان و دانش نیز از جهان رفته است. شاعر با حسرت به این فقدان می‌نگرد و آن را با عباراتی نمادین مانند «عمر جاودان رفته» و «دانش از میان رفته» توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، لحن حسرت‌آمیز و نمادین آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۲۹ - در تاریخ فوت اسوهٔ عارفان میر محمّد تقی رضوی خراسانی
تا ز عالم فانی، عارف زمان رفته
از تن جهان گویی، عمر جاودان رفته
هر که پیشوا دارد، نور شمع ایمان را
بر سرای ظلمانی، آستین فشان رفته
بهر سال تاریخش، خامه ام نشان می جست
دل به خون تپید و گفت: دانش از میان رفته
از تن جهان گویی، عمر جاودان رفته
هر که پیشوا دارد، نور شمع ایمان را
بر سرای ظلمانی، آستین فشان رفته
بهر سال تاریخش، خامه ام نشان می جست
دل به خون تپید و گفت: دانش از میان رفته
وزن: فاعلن مفاعیلن فاعلن مفاعیلن (مقتضب مثمن مطوی مقطوع)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸ - در رثای پدر علامه اش طاب ثراه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰ - در تاریخ فوت فاضل بزرگ، شیخ عبدالله گیلانی(رحمهٔ الله علیه)
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
