هوش مصنوعی: این شعر به بیان ظلم، جهل و نفاق در جامعه می‌پردازد و از فقدان عدالت و مهربانی در روزگار شکایت می‌کند. شاعر از شرایط تاریک زمانه و نبودن چهره‌های نجات‌بخش مانند نوح گلایه می‌کند و ضرورت پاکسازی جهان را یادآور می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق اجتماعی و انتقادی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم تاریخی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۳۹ - اژدها

ایّام، گرسنه اژدهایی ست
کاو راست نواله، مغز آدم

گشته ست به خون مردمی سرخ
این اشقر دیوزاد را، دم

این تیشهٔ نخل میوه افشان
نگذاشت به ریشهٔ وفا، نم

ابنای زمان به رتبه پیش اند
از ابن زیاد و ابن ملجم

آفاق گرفته، ظلمت جهل
کو صبح، که از صفا زند دم؟

چون سلسله، در نطاق پرخاش
مشتی سفله، فتاده درهم

از مادر روزگار بی مهر
با حقد و نفاق، زاده توام

دور است، سلامت از لقاشان
شد ترک سلام، شقِّ اسلم

کو نوح و دعای چشمه زایش؟
واجب شده، شست وشوی عالم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸ - غیر آزادگان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰ - مطایبه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.