تیغ نگه افتاده گران قاتل ما را
یارای تپیدن نبود، بسمل ما را

در طینتم آن مهر و وفایی که سرشتند
خشت سر خم می کند آخر، گل ما را

امّیدم از آن چشم سیه، بود نگاهی
دردا که تغافل کده کردی دل ما را