آزاده، از حیات خود آزار می کشد
باری ست این، که دوش سبکبار می کشد

بر خصم تندخوست دلم، کورهٔ گداز
زین خون گرم، نیشتر آزار می کشد

تنها نه کفر زلف تو زد راه تقویم
زاهد به سبحه، رشتهٔ زنّار می کشد