هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عناصر طبیعت مانند آتش و بهار و همچنین مفاهیمی مانند می و توبه برای بیان احساسات شاعر استفاده می‌کند. شاعر از شکستن و ناتوانی در برابر عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌هایی مانند می و توبه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۷۲
جز آتش بهار هوا را که بشکند؟
جز می، طلسم توبهٔ ما را کِه بشکند؟
دست و دل شکسته ام از کار برده ای
بر عارض تو، زلف دو تا را که بشکند؟
جز می، طلسم توبهٔ ما را کِه بشکند؟
دست و دل شکسته ام از کار برده ای
بر عارض تو، زلف دو تا را که بشکند؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
