هوش مصنوعی:
در این متن، یک گفتگوی نمادین بین سگ و خروس در مورد تقسیم غذا اتفاق می‌افتد. سگ از خروس شکایت می‌کند که او دانه‌های گندم و جو را می‌خورد، در حالی که سگ فقط می‌تواند نان بخورد. این گفتگو نشان‌دهنده نابرابری و اختلاف در تقسیم منابع است.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم نمادین و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از گفتگوی حیوانات و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.
بخش ۱۵۷ - قانع شدن آن طالب به تعلیم زبان مرغ خانگی و سگ و اجابت موسی علیه السلام
گفت باری نُطْقِ سگ کو بر دَر است
نُطْقِ مُرغِ خانگی کَاهْلِ پَر است
گفت موسیٰ هین تو دانی رو رَسید
نُطْقِ این هر دو شود بر تو پَدید
بامْدادان از برایِ اِمْتِحان
ایستاد او مُنْتَظِر بر آسْتان
خادمه سُفره بِیَفشانْد و فُتاد
پاره نانِ بَیات آثارِ زاد
دَر رُبود آن را خروسی چون گِرو
گفت سگ کردی تو بر ما ظُلْم رو
دانهٔ گندم توانی خورْد و من
عاجِزَم در دانه خوردن در وَطَن
گندم و جو را و باقیِّ حُبوب
می‌توانی خورْد و من نه ای طَروب
این لبِ نانی که قِسْمِ ماست نان
می‌رُبایی این قَدَر را از سگان؟
نُطْقِ مُرغِ خانگی کَاهْلِ پَر است
گفت موسیٰ هین تو دانی رو رَسید
نُطْقِ این هر دو شود بر تو پَدید
بامْدادان از برایِ اِمْتِحان
ایستاد او مُنْتَظِر بر آسْتان
خادمه سُفره بِیَفشانْد و فُتاد
پاره نانِ بَیات آثارِ زاد
دَر رُبود آن را خروسی چون گِرو
گفت سگ کردی تو بر ما ظُلْم رو
دانهٔ گندم توانی خورْد و من
عاجِزَم در دانه خوردن در وَطَن
گندم و جو را و باقیِّ حُبوب
می‌توانی خورْد و من نه ای طَروب
این لبِ نانی که قِسْمِ ماست نان
می‌رُبایی این قَدَر را از سگان؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۵۶ - وحی آمدن از حق تعالی به موسی کی بیاموزش چیزی کی استدعا کند یا بعضی از آن
گوهر بعدی:بخش ۱۵۸ - جواب خروس سگ را
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
