گفت یَزدان تو بِدِه بایَستِ او
بَرگُشا در اختیارْ آن دستِ او

اختیار آمد عِبادَت را نَمَک
وَرْنه می‌گردد به ناخواه این فَلَک

گَردشِ او را نه اَجْر و نه عِقاب
کِاخْتیار آمد هُنر وَقتِ حساب

جُمله عالَم خود مُسَبِّح آمدند
نیست آن تَسْبیح جَبْری مُزدْمَند

تیغ در دَستَش نِهْ از عَجْزَش بِکَن
تا که غازی گَردد او یا راه‌زَن

زان که کَرَّمْنا شُد آدم زِاخْتیار
نیمْ زنبورِ عَسَل شُد نیمْ مار

مومنان کانِ عَسَل زنبوروار
کافِران خود کانِ زَهْری هَمچو مار

زان که مؤمن خورْد بُگْزیده نَبات
تا چو نَحْلی گشت ریقِ او حَیات

باز کافِر خورْد شَربَت از صَدید
هم زِ قوتَش زَهْر شُد در وِیْ پَدید

اَهْلِ اِلْهامِ خدا عَیْنُ الْحَیات
اَهْلِ تَسْویلِ هوا سَمُّ الْمَمات

در جهان این مَدْح و شاباش و زِهی
زِاخْتیار است و حِفاظِ آگَهی

جُمله رِنْدان چون که در زندان بُوَند
مُتَّقیّ و زاهِد و حَقْ‌خوان شوند

چون که قُدرت رفت کاسِد شُد عَمَل
هین که تا سَرمایه نَسْتانَد اَجَل

قُدرَتَت سَرمایهٔ سود است هین
وَقتِ قُدرت را نِگَه دار و بِبین

آدمی بر خِنْگِ کَرَّمْنا سَوار
در کَفِ دَرکَش عِنانِ اختیار

باز موسیٰ داد پَند او را به مِهْر
که مُرادَت زَرد خواهد کرد چِهْر

تَرکِ این سودا بِگو وَزْ حَق بِتَرس
دیوْ دادَسْتَت برایِ مَکْرْ درس

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir