هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از احساسات عمیق خود سخن می‌گوید. او از نور شمع و پروانه به عنوان نمادهای عشق و فداکاری یاد می‌کند و از ضعف‌های خود در بیان احساسات می‌گوید. در نهایت، او از شعر و گفتار به عنوان ابزاری برای رسیدن به آرامش و شیراز (به معنای آرامش و صلح) یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها ممکن است برای افراد زیر 16 سال دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۰۹
در آن محفل که شمع من، تجلی ساز می آید
اگر طور است، چون پروانه در پرواز می آید
ضعیفی ها فکنده ست از نواسنجی زبانم را
کنون چون نی، همین از گوش من آواز می آید
حزین از شعر سرجوش فغانی می گساری کن
که از گفتار او کار می شیراز می آید
اگر طور است، چون پروانه در پرواز می آید
ضعیفی ها فکنده ست از نواسنجی زبانم را
کنون چون نی، همین از گوش من آواز می آید
حزین از شعر سرجوش فغانی می گساری کن
که از گفتار او کار می شیراز می آید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
