ز شیرین کاری من، بیستون آباد می گردد
قلم در پنجهء من تیشه فرهاد می گردد

صبا بفرست، اگر مکتوب و قاصد نیست رسم تو
به بوی التفاتی خاطر ما شاد می گردد

هوا را گر چنین می پرورد نفس هوش پیشه
جهان پروانهٔ ما، آسیای باد می گردد