هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از دردها و رنج‌های خود می‌گوید و آرزو می‌کند که مانند دیگران نسبتی جعلی داشت تا از غم‌های دنیا رها می‌شد. او از داغ‌های روی دل و اشک‌هایش سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که غم‌هایش ریشه در نسب نامهٔ آدم دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عرفانی و غم‌انگیز است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد و رنج نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۶۰
شمع سان، دیده پرآتش مژه پرنم دارم
داغها بر جگر، از الفت مرهم دارم
نسبم کاش چو یاران دگر جعلی بود
غم عالم ز نسب نامهٔ آدم دارم
داغها بر جگر، از الفت مرهم دارم
نسبم کاش چو یاران دگر جعلی بود
غم عالم ز نسب نامهٔ آدم دارم
وزن: فاعلن مفاعیلن فاعلن مفاعیلن (مقتضب مثمن مطوی مقطوع)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
