هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج خود می‌گوید و آن را با تصاویری مانند اشک‌های باران‌گونه، تسبیح و زنار ترسا، و آه خون‌آلود توصیف می‌کند. در مقابل، مخاطب را به خوشگذرانی و میگساری در طبیعت دعوت می‌کند. شاعر همچنین به نوشیدن شراب آتش‌آلود اشاره می‌کند که نمادی از رنج درونی اوست.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و غم‌انگیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین اشاره به میگساری و شراب‌آلودگی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.
شمارهٔ ۲۷۳
ز ابر دیده در هر گل، زمین کشته ای دارم
به کف تسبیح و با زنّار ترسا رشته ای دارم
تو در صحن چمن، با بانگ مطرب میگساری کن
که من در کوه و صحرا، آه خون آغشته ای دارم
مرا تبخاله بر لب زد، شراب آتش آلودی
تو درکش گر توانی، جام از کف هشته ای دارم
به کف تسبیح و با زنّار ترسا رشته ای دارم
تو در صحن چمن، با بانگ مطرب میگساری کن
که من در کوه و صحرا، آه خون آغشته ای دارم
مرا تبخاله بر لب زد، شراب آتش آلودی
تو درکش گر توانی، جام از کف هشته ای دارم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
