هوش مصنوعی:
شاعر در این متن عاشقانه، خود را همچون سایه‌ای در خدمت معشوق توصیف می‌کند و از عشق و مستی ناشی از آن سخن می‌گوید. او با وجود رنج‌های عشق، خود را آزاده و فداکار می‌داند و از این حال لذت می‌برد.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'مستی' و 'غم خمار' نیاز به درک بالاتری از ادبیات دارد.
شمارهٔ ۲۸۲
چو سایه در قدم سرو خوش خرام توام
ز خویش و از همه آزاده ام، غلام توام
ز داغ عشق، کشیدم پیاله چون خورشید
غم خمار ندارم، که مست جام توام
ز خویش و از همه آزاده ام، غلام توام
ز داغ عشق، کشیدم پیاله چون خورشید
غم خمار ندارم، که مست جام توام
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
