تا شانه خشک دستم، بی زلف یار مانده
کارم زدست رفته ، دستم ز کار مانده

صبح جوانی ما، بگذشت و شام پیریست
ازکف شراب رفته، در سر خمار مانده

چون شمع آتشین دل، خود را چرا نسوزم؟
ایام عیش رفته، شبهای تار مانده