هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد عشق و غم‌های ناشی از آن می‌گوید. او از مسکینی و گدایی خود در میکده سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که نباید او را با گدایان پارسا اشتباه گرفت. همچنین، از سنگینی غم در دل و رها کردن گریه‌های مستانه یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از اصطلاحاتی مانند 'میکده' و 'گریهٔ مستانه' ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامفهوم یا نامناسب باشد.
شمارهٔ ۳۳۱
گره، ز ابروی مسکین نواز وا نکنی
که چشم آینه را کاسه ی گدا نکنی
اگر چه کاسه به دستم، گدای میکده ام
مرا غلط به گدایان پارسا نکنی
غمت به وادی دل، شد گران رکاب حزین
عنان گریهٔ مستانه را رها نکنی
که چشم آینه را کاسه ی گدا نکنی
اگر چه کاسه به دستم، گدای میکده ام
مرا غلط به گدایان پارسا نکنی
غمت به وادی دل، شد گران رکاب حزین
عنان گریهٔ مستانه را رها نکنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
