هوش مصنوعی:
شاعر از برق حسن و شعله‌ای که در باغ می‌زند سخن می‌گوید و از تأثیر آن بر دامن و آتش داغ می‌پرسد. سپس از پیام دوست و تأثیر بیهوشی‌آور آن بر دماغ سخن می‌راند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری داشته باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۳۳۰
ای برق حسن، شعله به باغ که می زنی؟
دامن دگر به آتش داغِ که می زنی؟
هشیار کو به مجلس ما ای پیام دوست؟
داروی بیهُشی به دماغ که می زنی؟
دامن دگر به آتش داغِ که می زنی؟
هشیار کو به مجلس ما ای پیام دوست؟
داروی بیهُشی به دماغ که می زنی؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
