هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ستایش یک شخصیت معنوی و روحانی می‌پردازد. در آن از صفات والایی مانند جود و بخشش، قدرت معنوی، رهبری، و ارتباط با مفاهیم الهی سخن گفته شده است. همچنین، از نمادهایی مانند تاج پیغمبری، تیغ ظفر، و باده مهر برای توصیف این شخصیت استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن به دانش زبانی و شناخت ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و استعاره‌های به‌کاررفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۲ - در نعت خواجه دوسرا علیه و علی آله التحیه و الثثا

چرا نام مشتی گدایان بَرم؟
ستایش به درویش سلطان برم؟

نخستین خدیو دیار وجود
بهین موجهٔ چشمه ساران جود

قدم سای بزم، ایزد پاک را
مربع نشین، تخت لولاک را

به بربستن رخت ازین کهنه دیر
براق خرامنده اش، برق سیر

فرازندهٔ پایهٔ سروری
برازندهٔ تاج پیغمبری

گل از نافهٔ خلق او مشک بوی
خور از بادهٔ مهر او، سرخ روی

دل از نعمت عام او، چیردست
لب از لذّت نام او، شیر مست

به نیروی تیغش، ظفر سرفراز
به رخسار عهدش، در بخت باز

به کفر، آذر از نور ایمان او
به کین خنجر، از مهر رخشان او
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱ - فرهنگ نامه
گوهر بعدی:بخش ۳ - خطاب زمین بوس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.