اگر بنده را سربلندی رسد
ز مسکینی و مستمندی رسد

ز خودبینی، ابلیس مردود شد
کف خاک افتاده مسجود شد

نبینی که چون دانه افتد به خاک
بکوشند مهر و مه تابناک

کز افتادگی سرفرازش کنند
به صد ناز، با برگ و سازش کنند

طبایع شتابنده در اعتضاد
به خدمت کمر بسته باران و باد

مکن خودپرستی ز نابخردی
خدابنده گردی، ز ترک خودی

مجاهد اگر نفس امّاره کشت
کلید در فتح دارد به مشت

چه حاصل که صد خرقه برتن دری؟
خدا رس شوی چون ز خود بگذری

فزونی چو خواهی کم خویش گیر
ره این است، اگر سالکی پیش گیر