هرچه ادراک آن حواس کند
روح از آن شربتی به کان کند

اثر مدرکات حسی تو
بگراید به روح علویتو

نقش تصویر جمله ادراکات
شودت جمع در صحیفهٔ ذات

خیر و شر هر چه می کنی هم نیز
ثبت گردد در آن کتاب عزیز

خاصه اوصاف راسخ البنیان
که نگردد حک از صحیفهٔ جان

چون ز دنیا بریده شد املت
نقش باشد صحیفهٔ عملت

این زمان منطویست این طومار
نیست مشکوک بر اولی الابصار

مگر آنان که چشم دل دارند
دل فارغ ز آب و گل دارند

چو گشایند پرده های حساب
آشکارا شود رقوم و کتاب

شغل حسی حجاب دیده بود
حس چو رخ تافت، نفس دیده شود

آن زمان فاش هر نهان گردد
حشر آن دم تو را عیان گردد