آن که گویند اَوْلیا در کُهْ بُوَند
تا زِ چَشمِ مَردمان پنهان شوند

پیشِ خَلْق ایشان فَرازِ صد کُه‌اَند
گامِ خود بر چَرخِ هفتم می‌نَهَند

پس چرا پنهان شود کُه‌جو بُوَد
کو زِ صد دریا و کُهْ زان سو بُوَد؟

حاجَتَش نَبْوَد به سویِ کُهْ گُریخت
کَزْ پِی اَش کُرِّه‌یْ فَلَک صد نَعْل ریخت

چَرخ گردید و نَدید او گَردِ جان
تَعْزیَت‌جامه بِپوشید آسْمان

گَر به ظاهِر آن پَری پنهان بُوَد
آدمی پنهان‌تَر از پَرْیان بُوَد

نَزدِ عاقل زان پَری که مُضْمَر است
آدمی صد بار خود پنهان‌تَر است

آدمی نزدیکِ عاقل چون خَفی‌ست
چون بُوَد آدم که در غَیْب او صَفی‌ست؟

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir