آدمی هَمچون عَصایِ موسی است
آدمی هَمچون فُسونِ عیسی است

در کَفِ حَقْ بَهرِ داد و بَهرِ زَیْن
قَلْبِ مومن هست بَیْنَ اِصْبَعَیْن

ظاهرش چوبی وَلیکِن پیشِ او
کَوْن یک لُقمه چو بُگْشایَد گِلو

تو مَبین زَافْسونِ عیسیٰ حَرف و صوت
آن بِبین کَزْ وِیْ گُریزان گشت مَوْت

تو مَبین زَ افْسونَش آن لَهْجاتِ پَست
آن نِگَر که مُرده بَر جَست و نِشَست

تو مَبین مَر آن عَصا را سَهْل یافت
آن بِبین که بَحْرِ خَضْرا را شِکافت

تو زِ دوری دیده‌یی چَتْرِ سیاه
یک قَدَم فا پیش نِهْ بِنْگَر سپاه

تو زِ دوری می‌نَبینی جُز که گَرد
اندکی پیش آ بِبین در گَردْ مَرد

دیده‌ها را گَردِ او روشن کُند
کوه‌ها را مَردیِ او بَر کَند

چون بَر آمَد موسی از اَقْصایِ دشت
کوهِ طور از مَقْدَمَش رَقّاص گشت

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir