هوش مصنوعی: شاعر در این متن عاشقانه، از عشق عمیق و وابستگی شدید خود به معشوق سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که جز معشوق، کسی را نمی‌خواهد و با هیچ کس جز او سخن نمی‌گوید. شاعر خود را مانند مادری که فرزندش را گم کرده، توصیف می‌کند که از همه‌جا در جستجوی معشوق است. او از تأثیر عشق بر وجود خود می‌گوید و این که مانند نی از خود خالی شده و از عشق معشوق پر شده است. شاعر درگیر دوگانگی بین هجران و وصال معشوق است و از بیم هجران در وصال و شوق دیدار در هجران می‌گوید. در پایان، خود را مانند ستاره‌ای سوخته و سرگردان توصیف می‌کند که مانند پرگار دور خود می‌چرخد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که درک آن‌ها به بلوغ عاطفی و فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۶۱

بجز رویت نخواهم رو به روی دیگری آرم
بجز گوش تو با گوشی سخن گفتن نمی آرم

منت ای ماه دوهفته چو مام بچه گم کرده
همی از خویش و بیگانه ز هر سویی طلبکارم

ز خود خالی شدم چون نِی ز تو پر شد رگ و هم پی
نظر کن کز دم عشقت چنان زیر و بمی دارم

ز هجر و وصل آن دلبر کدامین گفتنم خوشتر
به وصلش بیم هجر او به هجرش شوق دیدارم

چو من یک سوخته اختر ندیده گنبد اخضر
که سرگردان به کار خود همی بر سان پرگارم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.