هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از مولانا یا یکی از شاعران صوفی‌مسلک است که به بیان عشق الهی و برتری معنوی عارف نسبت به دنیای مادی می‌پردازد. شاعر از شراب عشق، ذات مقدس، و برتری راه و روش خود سخن می‌گوید و تأکید دارد که تنها عاشقان حقیقی می‌توانند این مفاهیم را درک کنند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۶

ورای مطلب هر طالب است مطلب ما
برون زمشرب هر شارب است مشرب ما

به کام دل به کسی هیچ جرعه ای نرسید
از آن شراب که پیوسته می کشد لب ما

سپهر کوکب ماست از سپهر ها برون
که هست ذات مقدس سپهر کوکب ما

بتاختند اسب دل ولی نرسید
سوار هیچ روانی به گرد مرکب ما

هنوز روز و شب کائنات هیچ نبود
که روز ما رخ او بود و زلف او شب ما

کسی که جان و جهان داد عشق او بخرید
وقوف یافت ز سود زیان به کسب ما

ز آه و یارب ما آن کسی خبر دارد
که سوخته است چو ما او ز آه یا رب ما

تو وین و مذهب ما گیر در اصول و فروع
که دین و مذهب حق است دین و مذهب ما

نخست لوح دل تز نقش کائنات بشوی
چو مغربیت هست اگر عزم مکتب ما

چه مهر بود که بسرشت دوست در گل ما
چه گنج بود که بنهاد یار در دل ما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.