هوش مصنوعی: این شعر عرفانی به زیبایی‌های الهی و جلوه‌گری آن در جهان می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند آینه و رخ زیبا، به توصیف جمال الهی و تأثیر آن بر آفرینش،尤其是 انسان (آدم و حوا) می‌پردازد. در نهایت، شعر به این نکته اشاره دارد که همه‌چیز بازتابی از ذات الهی است و غوغای جهان ناشی از جلوه‌گری زیبایی‌های اوست.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

شمارهٔ ۵

ای جمله جهان در رخ جانبخش تو پیدا‏
‏وی روی تو در آینۀ کَون هویدا‏

‏‏تا شاهد حسن تو در آیینه نظر کرد‏
‏عکس رخ خود دید، دید شد واله و شیدا

هر لحظه رخت داد جمال رخ خودرا
بر دیده ی خود جلوه به صد کسوت زیبا

از دیده ی عشاق برون کرد نگاهی
تا حسن خود از روی بتان کرد تماشا

رویت ز پی جلوه گری آینه ساخت
آن آینه را نام نهاد آدم و حوّا

حسن رخ خود را بمه روی در او دید
زان روی شد او آینه جمله اسما

چون ناظر و منظور توئی غیر تو کس نیست
پس از چه سبب گشت پدید این همه غوغا

ای مغربی افاق پر از ولوله گردد
سلطان جمال چون بزند خیمه به صحرا
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.