هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به مفاهیم عمیقی مانند گوهر وجود، بحر بی‌کران (نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق)، و رابطه‌ی جهان و انسان با این حقیقت می‌پردازد. شاعر از موج و دریا به عنوان استعاره‌هایی برای ظهور و تجلی حقایق عالم استفاده می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که همه‌چیز از ذات بی‌نشان سرچشمه گرفته است. در پایان، شاعر مخاطب را به کنار گذاشتن تعلقات دنیوی و درک حقیقت وجود دعوت می‌کند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی عرفان اسلامی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان نمادین، فهم متن را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد.

شمارهٔ ۵۷

گوهری از موج بحر بی کران آمد پدید
هرچه هست و بود می باید از آن آمد پدید

گوهری دیگر برون انداخت از موجی محیط
کز شعاعش معنی هردو جهان آمد پدید

باز موجی از محیط انداخت بیرون گوهرت
کز صفای او جهان و جسم و جان آمد پدید

چون که موج و گوهر دریا پیاپی شد روان
وز جهان از موج و دریا بحر کان آمد پدید

سر بحر بی کران را موج در صحرا نهاد
گنج مخفی آشکارا شد نهان آمد پدید

ای که می جستی نشان از بی نشان زحمت مکش
چون نشان بی نشان، از بی نشان آمد پدید

ای که دایم از جهان ما و من کردی کنار
عاقبت با ما و با من در میان آمد پدید

صد هزاران گوهر اسرار و درّ معرفت
در جهان از موج بحر بی کران آمد پدید

از برای آنکه تا نشناسد او را غیر او
موج دریا در لباس انس و جان آمد پدید

از زبان مغربی خود بکر می گوید سخن
مغربی را بحر ناگاه از زبان آمد پدید
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.