هوش مصنوعی: این متن عرفانی از زبان شاعری است که از تجربه‌های روحانی و معنوی خود سخن می‌گوید. او از همراهی با یار (معشوق الهی)، سفرهای معنوی در حرم و کعبه، و وجود پیشین خود در عالم معنا پیش از ورود به دنیای مادی می‌گوید. شاعر به جایگاه رفیع خود در عالم قدس اشاره می‌کند و بیان می‌کند که فراتر از مظاهر اسماء الهی بوده است. همچنین، از وحدت وجود و گردش دورانی نقطه (نماد وحدت) سخن می‌راند و در نهایت به بی‌نیازی از مفاهیم دنیوی مانند مکان، زمان، و کمیت اشاره می‌کند.
رده سنی: 18+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی عرفان اسلامی نیاز دارد. بنابراین، مناسب مخاطبانی است که توانایی درک مفاهیم انتزاعی و پیچیده را دارند.

شمارهٔ ۱۱۳

ما سالها مقیم در یار بوده ایم
اندر حریم محرم اسرار بوده ایم

با یار خوشخرامم و خندان بکام دل
بیزحمت و مشقت اغیار بوده ایم

اندر حرم مجاور و در کعبه معتکف
بی قطع راه و وادی خونخوار بوده ایم

پیش از ظهور این قفس تنگ کاینات
ما عندلیب گلشن اسرا بوده ایم

چنیدن هزار سال در اوج فضای قدس
بی پر و بال طایر و طیّار بوده ایم

والاتر از مظاهر اسماء ذات او
بالاتر از ظهور و ز اظهار بوده ایم

هم نقطه که اصل وجود است دایره
هم گرد نقطه دایر و دوّار بوده ایم

بی ما و بی شما کجا و کدام و کی
بی چند و چون و اندک و بسیار بوده ایم

با مغربی مغارب اسرار گشته ایم
بیمغربی مشارق انوار بوده ایم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.