هوش مصنوعی: این متن عرفانی و فلسفی به بیان جایگاه متعالی و الهی انسان می‌پردازد. شاعر خود را جام جهان‌نما، مظهر صفات الهی، نسخه‌نامه خداوند، گنج طلسم کائنات و... معرفی می‌کند. او برتری خود را بر مکان و زمان، هدایت‌گری علوم، نجات‌بخش بودن و حیات‌بخشی تأکید دارد. همچنین، به وحدت وجود و نقش انسان در عالم اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و فهم نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۱۴

ما جام جهان نمای ذاتیم
ما مظهر جمله صفاتیم

ما نسخه نامه اللهیم
ما گنج طلسم کائناتیم

هم صورت واجب الوجودیم
هم معنی و جان ممکناتیم

هر چند که مجمل دو کَونیم
تفضیل جمیع مجملاتیم

برتر ز مکان و در مکانیم
بیرون ز جهات و در جهاتیم

ما هادی جمله علومیم
محبوس نحیف را نجاتیم

کو مرده بیا که روح بخشیم
کو تشنه بیا که ما فراتیم

ای درد کشیده ی دوا جوی
از ما مگذر که ما دوائیم

چون قطب ز جای خود نجنبیم
چون چرخ اگرچه بی ثباتیم

هم مغربیم و مشرق و شمس
مه ظلمت و چشمه حیاتیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.