هوش مصنوعی: این شعر از مولانا با تأکید بر فروتنی، پرهیز از ادعاهای نادرست، و تمرکز بر زمان حال، مخاطب را به سکوت و تفکر دعوت می‌کند. شاعر توصیه می‌کند که از سخنان بی‌اساس درباره‌ی ناشناخته‌ها، مانند ذات خداوند، آینده، و موجودات ماورایی، خودداری کنیم و به جای آن، بر واقعیت‌های ملموس و عملگرایی تمرکز کنیم.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند تا به درستی تفسیر شوند.

شمارهٔ ۱۴۱

قطره ائی از قعر دریا دم مزن
ذره‌ئی از مهر والا دم مزن

مرد امروزی هم از امروز گوی
از پری و دی و فردا دم مزن

چون نمیدانی زمین و آسمان
بیش ازین از زیر و بالا دم مزن

چون اصول طبع موسیقیت نیست
از تنا و ناو تاتا دم مزن

درگذر از نفی و اثبات ای پسر
هیچ از الّا و از لا دم مزن

گر بگویندت که جانرا کن فدا
رو فدا کن جان، خود را دم مزن

تا نمیدانی من و مارا که کیست
باش خاموش از من و ما دم مزن

همچو آدم علم اسما را زحق
تا نگیری هیچ ز اسما دم مزن

آنکه عین جمله اشیا گشته است
مغربی را گفت ز اشیا دم‌مزن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.