هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، احساسات شاعر را نسبت به معشوق بیان می‌کند. شاعر از لب، زلف، چشم و خال معشوق سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که عهد و پیمان معشوق برقرار بماند. همچنین، شاعر از رنج‌های عشق و اشتیاق به وصال سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۵۰

خون من جای می ار خورد لبش نوشش باد
لیک عهد لبش امید که در گوشش باد

خیره روئی که خطا بر قلم صنع گرفت
شرم از این چشم و لب و زلف و بنا گوشش باد

تا سپاه خط سبزش بدر آید بقصاص
لب من بر لب چون خون سیاووشش باد

گفتمش چیست میان دولبت گفت که هیچ
ای دلم برخی ابهام لب نوشش باد

زلف و خال و خط و مژگان زده در صف بر چشم
دیده خاک ره ترکان سیه پوشش باد

دی ز زلفش بدل و بوسه شکستیم جناغ
یا رب این کشمکش از یاد فراموشش باد

بخموشی لبش آتش زده بر خرمن من
جان فدای اثر آتش خاموشش باد

بو که تعبیر رود روز بر بیداری بخت
شاده وصل تو در خواب هم آغوشش باد

نیر این نکته سرائی که در اوصاف تو کرد
زلف پرچین تو تشریف بر و دوشش باد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.