هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به موضوعاتی مانند می‌نوشی، عشق، موسیقی، و وصال معشوق اشاره دارد. شاعر از مفاهیمی مانند عادت، نوید مرغ سلیمان، مطرب شیرین‌زبان، و دولت وصل ایاز سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به داستان‌های قرآنی مانند یوسف و زلیخا دارد و در پایان، از پروانه‌ای سخن می‌گوید که در راه معشوق می‌سوزد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و برخی استعاره‌های پیچیده، آن را برای گروه سنی بالاتر مناسب می‌سازد.

شمارهٔ ۸۳

انس من ایشیخ با می است و دف و عود
می نتوان کرد ترک عادت معهود

میدهد امشب نوید مرغ سلیمان
مطرب شیرین زبان به نغمه داود

ساقی مجلس گشود زلف سمن سا
مجلسیان پر کنید دامن مقصود

ملک جهان گو مباش که پر کرد
دولت وصل ایاز دیدۀ محمود

چشم زلیخا گر اینجمال ببیند
یوسف خود را دهد بدرهم معدود

محتسبا باش تا رسم بخرابات
خرده مینا بدست و خرقۀ می آلود

خیز که خفتی و رفت قافله صبح
نوبت نالیدنست ایدل خوشنود

واله پروانه ام که تا بر معشوق
بال و پر خویشتن نسوخت نیاسود

مطرب خوشگو ز طبع روشن نیرّ
باز کش امشب بتار لؤلؤ منضود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.