هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و تمثیلی است که از مفاهیم و شخصیت‌های دینی مانند یعقوب، زلیخا، و کنعان استفاده می‌کند تا احساسات عمیق روحانی و عاشقانه را بیان کند. شاعر از استعاره‌هایی مانند دل به عنوان زندان و جهان به عنوان مصر بلاخیز استفاده می‌کند تا حالات درونی خود را توصیف کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، برخی اشاره‌های دینی و تاریخی ممکن است نیاز به پیش‌زمینه‌ی فرهنگی و مذهبی داشته باشد.
شمارهٔ ۹۷
دل من کنعانست و چاه سینۀ زندانش
جهان مصر بلاخیز و خرد یعقوب نالانش
عروس چرخ مینائی بصد کید زلیخائی
کشد هر دم ز رعنائی بسوئی طرف دامانش
الا ایباد روحانی ببر زینماه زندانی
بنزد پیر کنعانی خبر از کید اخوانش
جهان مصر بلاخیز و خرد یعقوب نالانش
عروس چرخ مینائی بصد کید زلیخائی
کشد هر دم ز رعنائی بسوئی طرف دامانش
الا ایباد روحانی ببر زینماه زندانی
بنزد پیر کنعانی خبر از کید اخوانش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
