هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر بیان می‌کند که اگرچه بی‌نیازی او باعث تحقیر دیگران شده، اما غم دورویی و ریا دیگران را ندارد. او از غم عشق خود می‌نالد و اشاره می‌کند که این غم همچون چراغی بر سر مزارش خواهد بود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، انتقاد اجتماعی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک دارد.
شمارهٔ ۱۱
اگرم ز بی نیازی همه خوار و زار دارد
چه غم آنگل دورو را که چو من هزار دارد
ز غمت سینه این آه از آن نهفته دارم
که مرا ز بی چراغی بسر مزار دارد
چه غم آنگل دورو را که چو من هزار دارد
ز غمت سینه این آه از آن نهفته دارم
که مرا ز بی چراغی بسر مزار دارد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
