لعل لب تو شفاست ما را
درد تو همه دواست ما را

تا گشت جدا دلم ز تیغت
هر لحظه غم جداست ما را

دل آینۀ جمال یارست
زین آینه پر صفاست ما را

گفتی بکشم تو را بجایی
این سعد بگو کجاست ما را

گر هست تو را هوای قتلم
بالله که همین هواست ما را

گر خال و خط تو مشک خوانیم
با خط تو بس خطاست ما را

ای شاهدی از غمش چه نالی
جورش همگی سزاست ما را

«ابراهیم شاهدی دده مغلوی »
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir