هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عارفانه، بیانگر عشق و ارادت عمیق شاعر به معشوق یا محبوب است. شاعر با زبانی پراحساس و تصاویر شاعرانه، از تسلیم و عبادت در برابر معشوق، سوزش دل و اشتیاق وصال سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، نیاز به درک و تجربه‌ی عاطفی بیشتری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.
شمارهٔ ۲۴
قدم به پرسش من رنجه کن به رسم عیادت
که جان نثار قدومت کنم ز روی ارادت
نهاده‌ام سر تسلیم بر ارادت محبوب
که بنده را نبود رسم و راه غیر عبادت
دلا بکوش که خود را کنی نشانه ی تیرش
که این بود به حقیقت نشان گلیم سعادت
به سوزش دل و خون جگر گواه چه حاجت
سرشک سرخ و رخ زرد بس بود به شهادت
به خون وصل تو آمد چو شاهدی به گدایی
به بوسه ای بنوازش که این بس است زیادت
که جان نثار قدومت کنم ز روی ارادت
نهاده‌ام سر تسلیم بر ارادت محبوب
که بنده را نبود رسم و راه غیر عبادت
دلا بکوش که خود را کنی نشانه ی تیرش
که این بود به حقیقت نشان گلیم سعادت
به سوزش دل و خون جگر گواه چه حاجت
سرشک سرخ و رخ زرد بس بود به شهادت
به خون وصل تو آمد چو شاهدی به گدایی
به بوسه ای بنوازش که این بس است زیادت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
