هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عشق، درد و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از تیرهای عشق، زخم‌های سینه، و میل به نوشیدن شراب برای فراموشی غم‌ها صحبت می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به شستشوی دل از غم و تأثیر زیبایی معشوق دارد.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه، دردهای روحی و اشاره به مصرف شراب است که برای درک بهتر، به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین، زبان شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۶۴
ز بهر تیر تو میلِ (میلم) بهر مغاک برد
شدیم خاک که میلش مگر به خاک برد
ز بهر دوختن چاک سینه مژگانت
گذر ز سینۀ مجروح چاک چاک برد
ز لعل نوش تو دل خواست شربت عنّاب
گر ردِ می بر این جان دردناک برد
برای شستن دل از غم جهان یک سر
کجاست می که به یک جرعه ایش پاک برد
بشست شاهدی از دل غم خمار به آب
نبرد گر ببرد نیز آب ناک برد
شدیم خاک که میلش مگر به خاک برد
ز بهر دوختن چاک سینه مژگانت
گذر ز سینۀ مجروح چاک چاک برد
ز لعل نوش تو دل خواست شربت عنّاب
گر ردِ می بر این جان دردناک برد
برای شستن دل از غم جهان یک سر
کجاست می که به یک جرعه ایش پاک برد
بشست شاهدی از دل غم خمار به آب
نبرد گر ببرد نیز آب ناک برد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
