هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه از میل و هوس‌های عاشقانه، درد عشق و جنون ناشی از آن سخن می‌گوید. شاعر از عشق به معشوق و رنج‌های ناشی از آن می‌نالد و اشاره می‌کند که هر کس به دنبال هوای نفس خود است. همچنین، از بی‌تفاوتی معشوق و ناله‌های شاعر در کوی او صحبت می‌شود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عشق و هوس است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جنون عشق و دردهای عاطفی نیاز به درک عمیق‌تری دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
شمارهٔ ۶۵
با سلسلۀ زلفی دل میل بسی دارد
در قید جنون او را سودای کسی دارد
ای شیخ مکن عیبم از عشق پریرویان
هر کس به هوای خود میل و هوسی دارد
بر نالۀ من هر شب نالید سگ کویش
چون من که در این عالم فریاد رسی دارد
گویند نشان درد اشک است و رخ گلگون
بیچاره هم از لطفش زین گونه بسی دارد
جان میطلبد آن یار از شاهدی بی جان
از وی نبود تقصیر گر دست رسی دارد
در قید جنون او را سودای کسی دارد
ای شیخ مکن عیبم از عشق پریرویان
هر کس به هوای خود میل و هوسی دارد
بر نالۀ من هر شب نالید سگ کویش
چون من که در این عالم فریاد رسی دارد
گویند نشان درد اشک است و رخ گلگون
بیچاره هم از لطفش زین گونه بسی دارد
جان میطلبد آن یار از شاهدی بی جان
از وی نبود تقصیر گر دست رسی دارد
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
