به بالین غریبانت گذر نیست
ز حال مستمندانت خبر نیست

ز تو پروای هستی نیست ما را
تو را پروای ما گر هست وگر نیست

تویی منظور من در هر دو عالم
مرا بر دنیی و عقبی نظر نیست

یکایک تلخی دوران چشیدم
ز هجران هیچ شربت تلخ تر نیست

اسیر هجر و نومید از وصالم
شبم تاریک و امّید سحر نیست

همی خواهم که رویت باز بینم
جز اینم در جهان کامی دگر نیست

دلی خالی نمی بینم ز دردت
کدامین دل که خونش در جگر نیست

درین میدان سرافرازی کسی راست
که او را بیم جان و خوف سر نیست

به جز جانان نیاید در دل ما
که خلوتخانه است این رهگذر نیست

رخ و چشم تو تا غایب شد از چشم
من شوریده دل را خواب و خور نیست

جلال خسته را از در مکن دور
که او را خود جز این در هیچ در نیست

«جلال عضد»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir