هوش مصنوعی: این متن توصیف کننده صحنه‌ای شاد و پرنشاط از بزم می‌نوشان و نوازندگان است. در آن از عناصری مانند باده، چنگ، گل، بلبل و لاله استفاده شده تا فضایی شاعرانه و پراحساس خلق شود. همچنین اشاراتی به غم و دلتنگی نیز وجود دارد، اما در کل جو غالب متن شادی و نشاط است.
رده سنی: 16+ متن شامل مضامین مرتبط با می‌نوشی و بزم است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین درک عمیق‌تر از مفاهیم عرفانی و احساسی متن نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۶۷

غلغل میخوارگان و غلغله چنگ
طرفه نماید به طرف باغ شباهنگ

اختر شادی چو در قدح بدرخشد
غم نتواند قدم نهاد به فرسنگ

باده گساران نمی دهند مَی از دست
پرده سرایان نمی نهند دف از چنگ

همچو به دور گل است ناله بلبل
باده که در گردش است و غلغله چنگ

لاله تو گویی ز شاخ سرو شکفته است
بر کف ساقی سرو قد مَی گلرنگ

بر گل رعنا نظاره کن که ببینی
چهره گل چهر و رنگ گونه اورنگ

سرکشد از غنچه سرو راست نیاید
صحبت آزادگان و مردم دلتنگ

آتش جان من است بر دل جانان
لاله حمرا که سر برآورد از سنگ

ننگ بود کز جلال نام بر آید
مردم اوباش را ز نام بود ننگ
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.