ساقی بیا که باز خراب است حال ما
پیش آر باده ای صنم بی‌زوال ما

جامی بده که دست نشاطی بهم زنیم
شد خشک در قفس همه اعضا و بال ما

ما در غم تو روز شب ای بی‌وفا و تو
در خاطرت نمی‌رسد اصلاً خیال ما

ما خانه‌زاد محنت و اندوه و ماتمیم
فارغ نشین که دهر ندارد مثال ما

از چشمه‌سار، قطره آبی نخورده‌ایم
از آب شیشه جلوه نماید نهال ما

قصاب دم مزن که به جایی نمی‌رسد
فریاد نارسای تو و قیل و قال ما