هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق و تقدیر نامساعد است. شاعر از نگاه دل‌فریب معشوق، آرزوهای بربادرفته، و دردهای عشق می‌گوید و خود را اسیر سرنوشت و عشق می‌داند. در عین حال، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند زوال، ذره‌پروری، و وابستگی به یار دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی و عرفانی پیچیده است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار بوده و ممکن است برای آن‌ها جذابیت نداشته باشد. همچنین، برخی اشارات فلسفی و احساسی عمیق در شعر وجود دارد که مناسب مخاطبان با درک ادبی بالاتر است.

شمارهٔ ۲۲

تا نگاه دل‌فریبش در نظر دارد مرا
ز آرزوی هر دو عالم بی‌خبر دارد مرا

گاه در اوج ترقی گاه در عین زوال
ذره‌پرور مهر رویش در نظر دارد مرا

من نمی‌دانم چه بد کردم که بخت واژگون
دور از این در چون دعای بی‌اثر دارد مرا

چشم مست ساقی از هر گردش پیمانه‌ای
ریزه الماس گویی در جگر دارد مرا

استخوانم توتیا گردید از پامال دهر
کو نسیمی تا چو گرد از جای بردارد مرا

روز و شب چون رشته تسبیح دست انداز عشق
در سراغ یار در صد رهگذر دارد مرا

دور ز آب و رنگ آن باغ و دلم گل می‌کند
این نهال خشک دائم بارور دارد مرا

چون فروغ شمع کافتد پرتوش شب‌ها در آب
عکس رخسار تو روشن تا سحر دارد مرا

کی کشم قصاب دیگر منت بال هما
سایه شمشیر او تا جا به سر دارد مرا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.