هوش مصنوعی:
شخصیت متن از گریه فارغ شده و به رنگ و بوی خود اشاره می‌کند. او از بلایا و مشکلاتی که به دلیل ویژگی‌هایش به سوی او می‌آیند شکایت می‌کند و از صیادان بی‌رحم و تیراندازانی که به خاطر بال‌هایش به او حمله می‌کنند، می‌ترسد. او احساس ضعف و ناتوانی در کنترل سرنوشت خود دارد و نگران است که به دلیل این مشکلات، زشت و منفور شود. در نهایت، او به سلاح عجیب خود اشاره می‌کند که باعث جلب توجه و مشکلات بیشتر می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
بخش ۳۲ - جواب گفتن طاوس آن سایل را
چون زِ گِریه فارغ آمد گفت رو
که تو رَنگ و بوی را هستی گِرو
آن نمی‌بینی که هر سو صد بَلا
سویِ من آید پِیِ این بال‌ها؟
ای بَسا صَیّادِ بی‌رَحمَت مُدام
بَهْرِ این پَرها نَهَد هر سومْ دام
چند تیرانداز بَهْرِ بال‌ها
تیر سویِ من کَشَد اَنْدَر هوا؟
چون ندارم زور و ضَبْطِ خویشتن
زین قَضا و زین بَلا و زین فِتَن
آن بِهْ آید که شَوَم زشت و کَریه
تا بُوَم ایمِن دَرین کُهْسار و تیه
این سِلاحِ عُجْبِ من شُد ای فَتی
عُجْب آرَد مُعْجَبان را صد بَلا
که تو رَنگ و بوی را هستی گِرو
آن نمی‌بینی که هر سو صد بَلا
سویِ من آید پِیِ این بال‌ها؟
ای بَسا صَیّادِ بی‌رَحمَت مُدام
بَهْرِ این پَرها نَهَد هر سومْ دام
چند تیرانداز بَهْرِ بال‌ها
تیر سویِ من کَشَد اَنْدَر هوا؟
چون ندارم زور و ضَبْطِ خویشتن
زین قَضا و زین بَلا و زین فِتَن
آن بِهْ آید که شَوَم زشت و کَریه
تا بُوَم ایمِن دَرین کُهْسار و تیه
این سِلاحِ عُجْبِ من شُد ای فَتی
عُجْب آرَد مُعْجَبان را صد بَلا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۱ - در بیان آنک عقل و روح در آب و گل محبوس‌اند هم‌چون هاروت و ماروت در چاه بابل
گوهر بعدی:بخش ۳۳ - بیان آنک هنرها و زیرکیها و مال دنیا هم‌چون پرهای طاوس عدو جانست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
